nie babrać się...

czasem ciągnie do tyłu
kusi dobrze znanymi zapachami
wychyla się zza zasłon
wabi do siebie
Wielka Królowa Przeszłość

potrafi zawrócić z nowej krętej mało znanej drogi
pozbawić energii
zabrać entuzjazm
uśpić ciekawość nowego
potrafi zapętlić
omotać tak celnie, że kręcisz się w kółko
i nie wiesz która strona była prawa
gdzie jest lewa
wszystko się zmienia

kusi babranie w niej
trwanie w dobrze znanym bezruchu
mimo że sznurowadła rozwiązane
i wisi nad głową groźba upadku
bez asekuracji
prosto na twarz

zawiązuję jednak te sznurowadła codziennie od nowa
zapalam świece
błękitny dym unosi się lekko
wiruje niepostrzeżenie
i leci w przyszłość

nie chcę już babrania się

robiłam to tyle razy

dawałam się skusić 

lęk dogania myśli 

zawsze jest blisko i niech zostanie

mimo tego nie wybieram już tej samej karty

nie umiem i nie chcę

układam nowe tło

szukam dobrego mocnego światła

patrzę na walkę światła z cieniem

dostrzegam te kontrasty

mignięcia przebłyski

całe olbrzymie bogactwo półcieni

ona będzie zaglądać

domaga się szacunku i uznania

nie zapominam

pamiętać będę

potknięcia upadki błędy wielkie

drobne niedociągnięcia 

i przeogromne winy

są

dają lekcje pilne zadania do odrobienia

lecz boli szyja od odwracania głowy w tył

czas na odpoczynek

okna na wszystkie strony świata odsłaniam co rano

a za nimi nowe światło

nowe przebłyski

kolejne wschody

nowe kolory...

nowe...

mimo zziębniętej

mrocznej 

i pełnej zimnych kropli deszczu późnej jesieni

d.