splątanie...

wije się droga przede mną
prowadzi
spokojnie czekam na kolejne zakręty
mimo że słońce skradły siwe chmury
a wiatr szumi złowrogo

dudni wysoko

kołysze wielkie sosny

a tu na dole ciszej jakby

mimo że chłód miesza się z zimnem i mrokiem

i odstrasza nawet ptaki*

nie odstrasza jednak mnie

uwodzi mnie ta droga

błoto splątane korzeniami, oblepione mokrym mchem

kusi magią, nieuchwytną tajemnicą

gdzie słowa dawno już wybrzmiały

zbędne opadły, jak te liście zanurzone w kałużach

spływają z gór, omijając skały, a nawet drobne kamyki

śliskie od moich kroków

wyślizguję się przeszłości

idę z tym wiatrem

mam kaptur i gruby sweter, ochronią mnie

przyciszą nawoływania odciągające uwagę

woda rozmyje każdy obcy dźwięk**

i niech inni ciągną tłumnie w jedną stronę

w poszukiwaniach jaskrawości i ciepłych pasteli

ja dzisiaj idę w przeciwną stronę

odwracam się od nawoływań splątanych w jeden głos

by iść tylko w jedno miejsce

tyle ścieżek wokół

rośliny wskazują drogę

skamieniałą już od mroźnych podmuchów

splątaną resztkami jeziora***

nie bój się

ten wiatr mnie nie przegoni

nie zdmuchnie ciepłego oddechu

nie poganiaj mnie

muszę złapać te pożółkłe trawy

muszę to zapamiętać, 

że nie zawsze jest błękitne niebo

że mech jest miękki, ale mokry i zimny też bywa

bez tej pamięci nie ruszę z miejsca

ten wiatr mnie łaskocze

wygładza nowe zmarszczki od zmartwień

jak zaczekasz

napiję się z tobą mocnej kawy

doleję mleka, posłodzę

odkręcę termos w ciepłym drewnianym domu

opowiem te obrazy jeszcze raz****

tylko daj czas

nie zasłaniaj widoku

zadrzyj głowę wysoko

te drzewa mówią też do ciebie

słyszysz je przecież w tym całym splątaniu

i wtedy drewniany dach ochroni przed deszczem

jeśli jednak spadnie nam na głowy... ***

i co?

dobra ta kawa?

d.

* Husyckie Skały, Rudawy Janowickie

** Jezioro Głębokie

*** Pojezierze Lubuskie

****Schronisko Szwajcarka