błękit morski...

kiedy lato zmienia się w wakacje
kiedy lipiec płynnie wchodzi w sierpień
budzi się we mnie wolność i oderwanie
budzi się niczym nie dająca się okiełznać potrzeba ucieczki

pakują się same walizki
bilety rezerwują się z automatu
PKP pomaga dotrzeć do celu
bagaże są lekkie jak puch
nocka w pociągu mija bez śladu
i góra mapy otwiera swoje błękitne podwoje!

kiedy słońce jest jeszcze na wschodzie

kiedy piasek staje się tlenem

w głowie pojawia się pustka

i znika wszystko co ciąży!

i myśl w głowie

że innej takiej swobody

w innym miejscu niż to moje miejsce na wybrzeżu

trudno by szukać!

kiedy fale znikają

woda zlewa się z niebem

robi się magicznie

cała rzeczywistość bije po oczach błękitem...

i idziemy spać z niebieskim pod powiekami!

a do tego klimatu powrócimy jeszcze nie raz!

d.