skrawki...

gdzieś pomiędzy jednym oddechem a drugiem
potrafi upłynąć cała rzeka uczuć
emocje rozlewają się
występują z brzegów
i wypływa na powierzchnię prawie wszystko, prawie
to, co długo skrywane
ulewa się i przecieka

dobrze, że wszystko ma swoje granice
jakiś zarys, jak rów, który odgradza
ale też chroni
by nie zmieszało się wszystko w jedną breję
gdzie nie uda się już dojść ładu
co dobre, a co jest nadużyciem

wylewają się te emocje
swobodnie i lekko pływają po powierzchni

można sobie pooglądać

przyjrzeć się co jest czym

tak na świeżo, szybko

bo im więcej oddechów

tym większe zagmatwanie

ale na razie 

wszystko jasne

granica wyraźniejsza jak nigdy przedtem

jest pewność

jak fakt, że olej nie zmiesza się z wodą

mogą połączyć się te różne odcienie zbliżonych do siebie uczuć

ale wnikliwość nie pozwoli zebrać ich wszystkich do jednego wora

są przeróżne, są skrawkami

pourywanymi elementami

często odpadającymi od całości

żyją wtedy osobnym życiem

i pływają samotnie

a jak już oswoją się

zaczynają przeciekać

odpływają w dobrze znane rejony

już nie na powierzchni

chowają się

przecieram oczy

i osuszam na policzkach

mokre ślady ich wędrówek

po silnym wzburzeniu

wylewie emocji niby nie ma śladu

ale tak nie jest

zostają gdzieś w środku

część tuż pod powierzchnią pływa spokojnie

a reszta ukryta zostaje

by nie dać się wplątać

w nie swoje emocje...

d.