ożywianie...

słaby dzień
ciśnienie ledwo pulsuje
powieki opadają powoli
trudności wielkie by je rytmicznie podnosić
by oko jednak wyostrzone błyskało od ich ruchu

zwolniony rytm
niebo opada stopniowo
nadciąga szarość od wschodu
pachnie burzowo...

wszystkie emocje spłaszczone
szarpią się na powierzchni te raczej niechciane
i jedna myśl w głowie
niech już zapłonie to niebo
niech zmoczy całą ziemię
zastygłą w oczekiwaniu na ożywczą wodę

w ostatnich chwilach przed oczekiwanym zmrokiem
ożywić jeszcze martwą naturę
przydałoby się...

i na te krótkie chwile powraca entuzjazmu odrobina

gdzieś pomiędzy słowami

unoszą się ostatnie wspomnienia

strzępki obrazów

wymieszane odcieniami

tego, co w głowie 

co w myślach

nie wymażesz gumką

pozostanie

trzeba się z tym pogodzić

zaakceptowanie celem zrobić

nad tym się pochylić

i nie dowalać sobie każdego dnia od nowa...

pozwolić kolorom

się pomieszać, spłynąć

wyschnąć i zabłysnąć...

d.