dusza...

gonimy ten czas pospiesznie
przecieramy na szybko pot z czoła
z trudem łapiemy powietrze
narzucamy sobie wielkie tempo

choć tak często nikt nie pogania
nic nie goni

zachłyśnięte w pośpiechu powietrze wcale nie trafia do płuc
odbija się wielką czkawką
ucieka od nas szybciej niż magiczny pył
zostają obolałe mięśnie
ponadrywane stawy
bolące brzuchy z wrzodami
skurczone przemęczone żołądki
skołatane nerwy na cienkich niteczkach
ledwo trzymające się całości

i tak kręcimy się w pętlach ekspresu
w jaki sami wsiadamy
odpuszczamy wszystko co tu
teraz pomijamy
i...
gubimy duszę

na szczęście

są przystanki w tym maratonie

mamy szansę usiąść w swoim miejscu

rozejrzeć się niespiesznie 

poczekać...

odpuścić...

a jak usiądziesz

to możesz odnaleźć to, co pogubione

Olga Tokarczuk i Joanna Concejo zaczarowały razem na pożółkłych kartkach

ich "Zgubiona dusza" zatrzymuje

wyruszamy z nią w podróż

taką, gdzie słów mało

więcej ich w obrazach nakreślonych ołówkiem

opowiadać można obrazami

wiem o tym od dawna

i odnajdywać wciąż na nowo

gubioną tyle razy zmęczoną poganianą duszę

i wtedy zaczynasz widzieć kolory

nawet tam, gdzie szarość zalewa powieki od wewnątrz 

wystarczy usiąść

poczekać...

"Zgubiona dusza" Olga Tokarczuk Joanna Concejo

wyd. FORMAT , Wrocław 2017

d.