gdy rozgadanie znika...

cichutki cienki głosik
popiskuje z oddali
nie wchodzi na scenę nieproszony
pokornie czeka z boku

jeszcze rozmowy trwają
pisma fruwają
jedni się zmieniają
inni w miejscu zostają

omiatają mnie wzrokiem
pędzą dalej
nie mają kotwicy w tej chwili
ciągną ich sznurki wydumanych oczekiwań
ambicje presje coraz wyżej zawieszone poprzeczki
nie odpuszczają...

termometr nie zasypia w letnim słońcu
cienka linia kurczy się
mgła przeciąga wszystkie ramiona
niebo opada niżej
i teraz słyszę wyraźniej...

intensywność kolorów traci impet
głosik cichutki dojrzewa
wchodzimy coraz wyżej
szelest pod nogami zaczyna nadawać rytm...

słowa milkną

mniejsze chmury z ust wypływają

w jednym jeszcze mroźnym oddechu

znika całe tygodniowe rozgadanie

fale wylewanych w pośpiechu słów

tych, co wpadają do mnie

tych, co wypuszczam od siebie

tych ważnych, wypuszczanych ze ściśniętego lękiem gardła

tych odbijających się echem, bez odpowiedzi

tych puszczanych bez namysłu, jak z naprężonej zbyt długo smyczy

i tych ziejących pustką, jak wydmuszki

zatrzymują się te wszystkie poskładane litery

ładnie ubrane w słowa

teraz zajmują nas tylko te nazwy poukładane w linie wędrówek

spokojnie nakierowuję myśli

tworzę mapę marzeń

mały palec wskazuje dzisiejszy kierunek*

drewniana chata ładuje baterie gorącą kawą

wspinamy się bliżej nieba

mijamy kolejne wskazówki

głosik stał się donośnym głosem

i słyszę wyraźne potwierdzenie

to dobry kierunek

nic już nie zasłania widoku**

i w kolejnym oddechu

pamiętam, co pod nogami mam...

i czuję dookoła

spokój z tych korzeni zrodzony

zabieram te odkryte zachwyty

żywe przebłyski 

te zapierające dech odkrycia

że rozgadanie potrafi zasłonić najlepsze widoki

i zabieram to wszystko na dół

Mała Dziewczynka też z  cięższym plecakiem...

a jak rozgadanie znów uciszy ten głos

otworzymy nasze plecaki

i kolejną linię na mapie wskażemy oczom

by nogi wiedziały gdzie iść...

d.

* schronisko Szwajcarka (Karpniki)

** Husyckie Skały, Krzyżna Góra