bliżej mgły...

budzę się
przypominam sobie kształty dnia
powoli unoszę ciało
skręcona kostka na miejscu
zaczyna wracać do siebie i być widoczna
rozciągam stawy i resztę połączeń

przypominam sobie dźwięk wibrujący
pomimo leniwego poranka
wyciągam ciepłą kurtkę
naciągam wielkie buty
bateria naładowana
kubek po kawie pustką woła
przez ten krótki poranny czas nie zatęskni za szybko

ruszam mimo snu w kącikach oczu
gna coś w środku
bezwstydnie ciągnie dalej niż okno wskazuje
rozciągam się w fotelu na kółkach
mam przewodnika, pilnuje drogi
ja sprawdzam poziom mgły
i brak ludzi wokół

wysiadka

majestatyczne konary dają jasny przekaz

jak można je ominąć

nie zobaczyć

nie chcieć się zatrzymać

przejechać i nic nie poczuć...

nikogo nie ma

można więc...

ja już jestem w zatrzymaniu

oddalam się od nadstawiania karku

nadproduktywności otulonej pierwszym gorzkim posmakiem wypalenia

zbyt szybkich kroków obezwładniających kostkę

ciepło wielkich butów dodaje pewności

cienkie delikatne niteczki uciekają mgle

robi się jaśniej

i po co nam tej natarczywej walki cienie

udowodnień swoich racji

wiecznych powrotów w mroczne wojny

kiedy mamy wolność na wyciągnięcie dłoni

kiedy rozpościera się szeroki widok

kiedy każdy krok zmienia perspektywę

i nakręca się koło zmian

gdzieś tam łopoczą flagi

przypominają lekcje historii

nie chcę kotylionów

dzisiaj wybieram teraźniejszość

moją, z moimi wyborami

moje miejsce na ziemi

znane i ciągle na nowo poznawane

łączę pozrywane nitki

układam je w ciąg zdarzeń, prowadzący do dzisiaj

a dzisiaj mgła wędruje ze mną

w oddaleniu pozwala pobyć

ciszą się otoczyć

potem słońce powędruje swoją drogą

doda smaków, przyprawi gdzieniegdzie

i zapomnimy o porannym chłodzie

szronie, radości z ciepłych butów

jak o kotylionach i  

i wrócimy

w rzeczywistość

a ona niech pozostanie ciepła 

pełna zrozumienia 

dla siebie samych 

i innych

ja pozostanę jednak bliżej mgły

więcej wtedy widzę

i opuszczać będę czasem ciepło porannej niedzieli

by pobiec w pogoni za sobą

w ciepłych butach, w zapiętej kurtce

by móc potem stawić się punktualnie w rzeczywistości 

d.