porządki...

intensywnieją kolory

pomimo nieuchronności listopadowych zapowiedzi
przeczucie zachwytu narasta
trzymam je mocno w dłoni
schowanej w ciepłej kieszeni
jeszcze chwile temu
nie było widać wyraźnie
mgliście rozmazywał się cały ukryty skrzętnie horyzont

opadła jednak nagle zasłona

słońce odpowiedziało żółtością nieznośną

i nabrało kolorów kolejne stąpanie po rudościach

kroki znów bardziej sprężyste

kolano bolące zapomniane

a schowane w kieszeni przeczucie wyfruwa

prosto do głowy

kolejne kamienne stopnie zaliczone*

i niebo nisko nad duszą

już całe w niej

wzruszenie zasłania niepewności

całe szeregi niezadowolenia z siebie

znikają przyziemności

wszystkie nierozpoczęte remonty

nie podomykane sprawy 

najsensowniejszy jest nagle biały pies 

przez krótką chwilę towarzysz wspólnej drogi

i zostaję z niebem blisko nad czołem

zabieram je do ciepłych kieszeni

niech grzeje, kiedy mgła powróci

d.

*Sokoliki, Góry Sokole, Rudawy Janowickie;