przyczółek...

stojąc na krawędzi wachlarza tysiąca uczuć
nie widzisz pojedynczych odczuć
zalewa się czoło zmarszczkami
zmartwienie wyłazi w każdej zmarszczce

bo co jak odkryjesz tylko bezsilność
co z tym zrobisz
co będzie z tą krawędzią?

odnajduje się jednak przyczółek
punkt zaczepienia
miejsce, w które wbijesz palce, by się przytrzymać
choć ten cały wachlarz tkwi rozłożony
trochę niewygodny
jak zardzewiały gwóźdź tam, gdzie nie jego miejsce

odnaleziony przyczółek

daje wytchnienie

ulgę i zapomnienie

ratuje nogi, by nie zrobić kroku

w niedobrym kierunku

ratuje...

rozciąga się błękit wśród chmur

mgła się rozpływa

śnieg topnieje

kurczący listopad pachnie już grudniem

i znowu widzisz

wszystko...

i naładowane oczy

błyskają wśród wielkich drzew*

gwoździe dalej tkwią

ale już jest coś poza nimi

możesz sięgnąć

odsapnąć najpierw ciężko

by za chwilę lekko połykać powietrze

i nie móc się nasycić

i łapać w kieszenie

wszystkie odcienie

chować, by starczyło na dłużej

nawet, kiedy mróz odpuści

i lód stopnieje...

już nie zapomnisz

o tym miejscu

bo masz je w kieszeni...**

d.

* Starościńskie Skały - Janowicki Grzbiet

** Lwia Góra