iść przed siebie...

czasem trzeba wyjechać bardzo daleko
zostawić wszystko na dłuższą chwilę
odłączyć się od trybu - teraz już
by zwyczajnie dać się ponieść nogom
maszerować szybkim tempem
iść przed siebie
spróbować nie myśleć, nie rozpamiętywać
być dla siebie
ze sobą
zwyczajnie stawiać nogą za nogą...

i chłonąć świat

wdychać ciszę

nie odwracać się do tyłu

patrzeć na swoje buty

liczyć przebyte kilometry

iść...

i przełamać swoja rutynę

i wtedy odkryć zupełnie nowe horyzonty...

uciekłam na 4 dni
odnalazłam spokój ciszę wielki błękit
i złapałam wielki oddech
i załapałam, że ograniczenia są tylko w głowie ;-)

będę wracać do tego czasu!
dziś zostawiam kadry ze Wzgórz Morenowych i Mewiej Łachy przy Wyspie Sobieszewskiej,
oczywiście okolice Trójmiasta

d.