bez wyjątku...

... bez wyjątku, wspólne dla wszystkich to to, że patrzymy wszyscy na ten sam świat, na te same chmury, gwiazdy, kwiaty, ślimaki, psy, ludzi, a to wcale nie oznacza, że widzimy to w taki sam sposób... odbieramy to samo, a jednak każdy nadaje swoje znaczenie, swoje specyficzne widzenie, odbiór indywidualny, niepowtarzalny i unikatowy... moje dzisiejsze widzenie to...

... patrzę i widzę...

aparat pomaga, bo często dopada mnie uczucie, że mija coś bezpowrotnie, że te chwile entuzjazmu znikają i pojawia się obawa, że już nigdy nie wrócą... to złudne odczucia w pewnym sensie, bo entuzjazm wraca na szczęście, zachwyt też ciągle jest, ale... nic dwa razy się nie zdarza, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch tych samych spojrzeń w oczy... jak pisała Szymborska i cudnie śpiewała Kora...

a wracając do pierwszych wersów to wspólne dla każdego z nas jest jeszcze to, że każdy z nas ma matkę... bez wątpienia (ojca też, ale o tym za miesiąc ;-)) i bez wątpienia inaczej jej obecność w swoim życiu odczuwa, odbiera, inne znaczenia nadaje jej zachowaniom, postępowaniu, jej życiu i jej wpływie na siebie... to przed Dniem Matki mnie nurtuje, a jeszcze jak często bywa, kiedy się otwieram na coś, wpadły mi w łapy ciekawe w tym temacie rzeczy i ... układam w głowie tę moją relację z moją mamą... moją, ale nie tylko dla mnie, bo jest jeszcze brat, a oprócz niego cały świat i jej widzenie mnie... mówi się, że to relacja najbardziej specyficzna i często najtrudniejsza z tych rodzinnych, jedyna w swoim rodzaju, matka - córka... matka - córka swojej matki i córka - matka swojej córki... mam szczęście być matką Małej Dziewczynki i to (przyznaję dziś) zdeterminowało moje spojrzenie na swoich rodziców, a szczególnie na mamę... i tak chyba być miało, żeby dotarło do mnie i to akurat w tym momencie życia, w jakim jestem, w którym stałam się mamą po raz drugi i od tego momentu też mam swoją relację matka - córka... ale jeszcze poukładać to jakoś chcę i dzisiaj to tyle... ;-)

d.