kiedy trudność staje się łatwością...

przecieram czasem oczy
zrzucam poruszone zdumienie
strzepuję je prosto pod nogi
i idę przed siebie
ale nie zawsze ze sobą...
zadziwiam się, jak płytko spoglądam
jak pływam perfekcyjnie w komforcie
utkanym z dobrze znanych elementów

i nagle nie stąd nie znikąd
odkrycia robię
sama sobie otwieram zamknięte do tej pory
obszary wielkich zaskoczeń
tych z gatunku, inni już to mają za sobą
ja dopiero dopływam do brzegu...

i docierają mocniejsze barwy do źrenic

rozszerzają je

zaczynam widzieć inaczej

i cieszę się

bo to moje 

nikt tu nic nie miesza

jestem sama przy sobie

pozwalam sobie na pobycie w ciszy

pozwalam sobie na pobycie w głośnej muzyce

nie przeszkadzam, mam słuchawki

oddzielają moje od reszty świata

i nie stąd, nie znikąd

nakładam filtr

i mogę więcej jeszcze zobaczyć

poszerzyć już rozszerzone

dodać cieni, dodać jasności

złapać zwiewność chwil 

zbaczam z utartej, choć najeżonej trudnościami ścieżki

leśnej, obwarowanej szeregami drzew

bezpiecznej z nimi po bokach i zielonym mchem na wyciągnięcie palców

skrywającej ciemne zakamarki

z prześwitami niebieskiego nad głową

znam ją dobrze, nie obawiam się

jest moja, jak wypadające włosy

jak złamany tuż po malowaniu paznokieć

i odkrywam inny kąt patrzenia

bez emocji nie moich

z dala od silnych prądów targających nie moim morzem

pozwalam odpłynąć sobie

na czas mi potrzebny

bo budzik i tak w pogotowiu

ale na razie niedziela jeszcze trwa...

i pływam w swej zmienności

w kolorze

i bez tego jego jaskrawego złudzenia

że jest tak bezpiecznie

i zabieram w jednej chwili siebie do siebie

zbaczam z głównej drogi

ze spakowanym w torbie aparatem 

z przyklejonym do pleców lękiem

moją niepewnością

i moją siłą

ruszam, bo tak mi potrzebne wyrwanie siebie 

z tego, co okupione tysiącem emocji

z bezsilnością na czele

i trzymam w kieszeni siebie za rękę
nikt nie widzi, a mi łatwiej
by nadal podnosić głowę
i dostrzegać wszystkie ważne gałęzie
takie zapomniane
w ostatnim czasie
łączące mnie z tym, co sednem jest...

i w końcu jest
łatwiej!

do następnego sztormu...

d.