wstać...

wstać chociaż godzinę wcześniej...
złapać brakujący czas...
dogonić to co zmyka niepostrzeżenie
uchwycić ten moment przebudzenia, kiedy jeszcze noc, ale już słońce zagląda i topi się nocna pierzyna...

dobudzić się, otrzepać z resztek nocy, otworzyć oczy i patrzeć na to co jest

jak jest

nie wracać do przeszłości

nie wracać do przyszłości

być teraz

nie zamykać znów powiek

nie dać się omamić słodkiej przynęcie, że moc jest po twojej stronie i otworzysz czyjeś powieki

patrzeć swoimi oczami

nie przez szkła

nie przez pryzmat

tak zwyczajnie patrzeć

patrzeć w swoje oczy

patrzeć i widzieć

wreszcie zobaczyć

i

może spotkasz w tej dogonionej godzinie zmarzniętą kulkę w nastroszonych piórkach

która nie ucieknie przed twoją obecnością...

kulkę, która cieszy się słońcem i wygrzewa się w nim bezkarnie

bez pośpiechu 

bez udowadniania

bez napinki....

d.