pusty fotel...

... tak mi siedzi w głowie ten pusty fotel... bo...
czekamy ciągle na coś, na kogoś i trafia się nam szczęście nie raz i fotel przestaje być pusty...
ale bywa i tak, że pusty stoi i straszy... i nikt nie siada, nikt nie przychodzi, a
bywa i tak, że ktoś ucieka z niego, nie chce na nim siedzieć ....
dlatego ten utwór tak łapie za nitki w duszy i buja nią jak chce...

Posadziłam sto kwiatów tu
Bo wiedziałam, że przyjdziesz znów
Bo myślałam, że kolor ich zatrzyma Twój wzrok
Posadziłam dwa krzewy bzu
Bo wiedziałam, że przyjdziesz znów
Bo myślałam, że zapach ich zatrzyma Twój
Pobieliłam ściany domu
Żebyś z dala ujrzeć go mógł
Żeby nawet przy świetle gwiazd odbijał ich blask
Ty przyszedłeś i nawet raz
Nie spojrzałeś na kwiat, na dom
Chociaż serce mi biło tak jak na trwogę dzwon

Do kogo idziesz 
jakby przez mgłę?
Do kogo niesiesz
ramiona swe?
Kto bardziej czeka
na przyjście Twe?
Kto mocniej tęskni
noce i dnie?

Moje kwiaty już przykrył śnieg
Moje bzy już pościnał mróz
Zamknął rzekę na zamków sto
Zatrzymał jej bieg
Lecz Ty nawet w najgorszy czas
Przy gasnących promykach gwiazd
Po pas w śniegu, przez zimny wiatr
Co noc idziesz gdzieś

Natalia Przybysz z płyty "PRĄD", oryginał Mira Kubasińska

d.